TCA

QUE SON?

Os Trastornos da Conduta Alimentaria (TCA) son enfermidades mentais graves que se relacionan cunha conduta alterada respecto de os hábitos alimentarios, o que se traduce en comportamentos que van desde comer de xeito descontrolado ata a falta de ingesta de comida. Afecta principalmente a adolescentes e mulleres novas e na súa aparición inflúen principalmente factores biolóxicos e de personalidade. Trátase dun problema de saúde mental que aparece con máis frecuencia na adolescencia debido á maior vulnerabilidade que presentamos as persoas nesta etapa da vida, na que se está formando a nosa identidade e prodúcense cambios corporais importantes.  A incidencia é maior en mulleres.Son un conxunto de alteracións graves relacionadas coa ingesta de alimentos (restricción prolongada de comida, atracones, obsesión polo peso e a imaxe corporal, perda de peso) asociadas a determinadas anomalías psicolóxicas.  Estes trastornos non son únicamente un signo de problemas coa comida, senón que reflicten o xeito en que algunhas persoas afrontan a súa vida, sendo a ingesta do alimento o único xeito na que poden exercer algún control ante situacións e emocións que non dominan e a forma en que poden acougar a súa ansiedade. SINTOMAS Algúns síntomas comúns que poden aparecer son: Perda de peso excesiva. Uso inadecuado de laxantes, enemas ou diuréticos nun esforzo por perder peso. Restricciones no consumo de alimentos por decisión propia e a miúdo ás agachadas. Ausencia ou atrasos da menstruación. Atrofia muscular do esqueleto. Perda de graxa corporal. Tensión baixa. Caries dentales que se poden presentar co vómito autoinducido. Pel amarillenta ou manchada. Estado de ánimo baixo. A maioría das persoas con anorexia ou bulimia néganse a recoñecer que teñen un trastorno de alimentación (renuencia).                                   SIGNOS Algúns comportamentos que poden ser signos de alerta son: Actitudes de illamento, de soidade ou melancolía. Círculo de amizades cada vez máis estreito. Aumento obsesivo das horas de estudo e outras actividades "útiles". Cambios nos hábitos en relación coa comida: non coincidir co resto da familia á hora para comer, obsesión pola composición calórica dos alimentos. Rituais á hora para comer: cortar en anacos moi pequenos a comida, móveos no prato e finalmente manifesta sentirse saciada moi pronto. Aumento esaxerado da práctica de exercicio físico coa única idea de adelgazar. Insatisfacción co seu aspecto físico, sobre todo en relación ao peso (a persoa vese ?gorda? pese o que pese). AVALIACIÓN  A avaliación dun trastorno alimentario debe comprender aspectos médicos, nutricionales e psicolóxicos. O primeiro contacto pode ser co médico de familia, que en base á valoración que faga do estado físico e dos datos proporcionados pola familia, determinará si trátase ou non dun problema de alimentación e si é necesario o seu derivación a Saúde Mental. Para o correcto diagnóstico é necesario descartar outras causas de anomalías endocrinas, metabólicas, digestivas e do sistema nervioso central para explicar a perda de peso. Este pode incluír enfermidade celíaca, enfermidade intestinal inflamatoria, enfermidade de Addison e moitas outras posibles afecciones. TIPOS Anorexia Nerviosa.  Caracterízase por unha restricción e redución da ingesta nutricional, o que conduce a unha perda significativa do peso. A persoa presenta un intenso medo a gañar peso. Durante todo este tempo o paciente ten gran dificultade para recoñecer a gravidade do seu baixo peso actual ou é incapaz de ver o seu estado físico real e a perda de peso, á vez que dá un excesivo valor ao seu peso corporal e imaxe física. Existen dous tipos de anorexia nerviosa: Restrictiva. A perda de peso débese, sobre todo, á dieta, o ayuno e/ou o exercicio excesivo. Atracones/purgas. Durante os últimos tres meses a persoa ten episodios recurrentes de atracones ou purgas (vómito autoprovocado ou utilización incorrecta de laxantes, diuréticos ou enemas). Bulimia Nerviosa.  Caracterízase pola existencia de episodios recurrentes de atracones. Considérase como atracón á ingesta dunha cantidade de comida claramente superior á que a maioría da xente pode tomar nun periodo determinado de tempo (de aproximadamente dúas horas), acompañada da sensación de perda de control durante este episodio.  A persoa trata de compensar de forma repetida o inxerido para evitar o aumento de peso mediante o vómito autoprovocado, o exercicio excesivo, o ayuno ou o uso de laxantes, diuréticos ou outros medicamentos. A persoa con Bulimia Nerviosa sente unha gran preocupación polo seu peso e a súa imaxe corporal. Trastorno por Atracones.  Caracterízase por episodios recurrentes de atracones. Estes pódense asociar a comer moito máis rápido do normal, seguir comendo malia sentirse desagradablemente cheo, comer unha gran cantidade de comida, malia non ter sensación de fame, e sentirse disgustado cun mesmo, deprimido ou con sensación de gran culpabilidad tralo episodio. Os atracones producen un intenso malestar na persoa que os realiza. Trastorno Evitativo/Restrictivo da Ingesta Alimentaria.   O Trastorno Evitativo/Restrictivo da Ingesta Alimentaria caracterízase por unha falta de interese na comida ou pola evitación por mor dalgunha das propiedades sensoriais da comida ou por unha preocupación achega das consecuencias repulsivas da acción para comer ou un medo ao atragantamiento, manifestando unha incapacidade persistente para satisfacer as necesidades nutricionales. A evitación/restricción da ingesta conlleva unha perda significativa de peso ou o non cumprir co crecemento esperado, deficiencias nutricionales significativas, dependencia dos suplementos nutricionales e interferencia importante no funcionamento psicosocial. Neste trastorno non está afectada a autopercepción e non hai unha distorsión da imaxe corporal. TRATAMENTO O desafío maior no tratamento dos TCA é facer que a persoa recoñeza que a súa conduta alimentaria é en si un problema e non unha solución a outros problemas. Con todo, a maioría das persoas que sofren este tipo de trastornos negan ter un problema alimentario. Aínda así, grazas ao mellor coñecemento deste problema por parte de profesionais, educadores e familias, a detección dos problemas da conduta alimentaria realízase hoxe en día máis precozmente do que viña sendo habitual fai anos. O propósito do tratamento é restaurar o peso corporal normal e os hábitos alimentarios e logo intentar resolver os problemas psicolóxicos que deron lugar á aparición do trastorno concreto. Os coidados de saúde por parte dos profesionais sanitarios, unha terapia de comportamento estructurada, a psicoterapia e a terapia con fármacos son algúns dos métodos que se utilizan como tratamento. As necesidades individuais das distintas terapias dependen do estado clínico, médico e psicolóxico da persoa e varían ao longo de todo o proceso.